Alain
Hubert, Dixie Dansercoer, Michel Brent - De tanden van de
wind
In honderd dagen over Antarctica
De achterflap:
Op 4 november verlaten Alain Hubert en Dixie Dansercoer
de voormalige Koning Boudewijnbasis voor een oversteek van
Antarctica. Hun einddoel: de Amerikaanse wetenschappelijke
basis McMurdo, 3924 km verder. Minder dan honderd dagen
later, op 10 februari 1998, komt het duo aan op zijn bestemming.
Het begin van de expeditie verliep ronduit chaotisch. Eerst
waren er verschrikkelijke, onverdraaglijke blizzards, die
hen vijf dagen in hun tent opgesloten hielden. Vervolgens
liep het materiaal schade op en dan gebeurden er kort na
elkaar twee ongevallen die de expeditie in gevaar brachten.
Maar blijkbaar bestaat er een beschermheilige voor poolreizigers.
Stilaan raakten Hubert en Dansercoer vertrouwd met de zeiltechniek
die speciaal voor deze expeditie ontworpen was. Op 3 januari
hielden ze een 'tussenstop' op de geografische zuidpool;
ze hadden nog 1800 km voor de boeg en er restten nog 27
dagen om McMurdo te bereiken. Toch geschiedde er een mirakel:
op iets meer dan 500 km van de aankomst kreeg de god van
de wind weer adem. Ze legden 271 km af in minder dan 24
uur: dat had niemand hen op Antarctica ooit voorgedaan.
De tanden van de wind. In honderd dagen over Antarctica
brengt het relaas van dit bovenmenselijke avontuur. Er wordt
dieper ingegaan op de lange voorbereiding van de expeditie,
de klimatologische omstandigheden, de wetenschappelijke
experimenten, de uitrusting en materiaalkeuze. Maar de hoofdmoot
van het boek is het dagboek van beide expeditieleden met
het verhaal van hun dagelijkse bekommernissen, hun angsten
en twijfels, hun (fysieke en psychische) strijd om te overleven
in deze extreme omstandigheden.
terug naar literatuurlijst
|
|