Charles E. Schelfhout - De Gerlache. Drie generaties van poolverkenners

Uitgever: Uitgeverij De Dijle, Aix-en-Provence, Sint-Martens-Latem Verschijningsdatum: 1996 Aantal blz.: 448 ISBN: 90 801124 7 X   terug naar literatuurlijst

De achterflap:

In een eeuw tijd hebben drie generaties "de Gerlache de Gomery" elkaar afgelost bij de verkenning en het wetenschappelijk onderzoek van de poolgebieden. Hun naam is dan ook innig verbonden met de geschiedenis van de polen.

Op 16 augustus 1897 voer Adrien de Gerlache, de pionier, pal zuidwaarts met de Belgica, om het geheim van de zuidpoolwinter te gaan doorgronden. Gevangen in het pakijs hielden Gerlache, zijn staf - Lecointe, Amundsen, Arctowski, Danco, Racovitza, Cook, Melaerts - en de Belgisch-Noorse bemanning vijftien maanden lang dapper stand, ver van de bewoonde wereld. Toen ze op 5 november 1899 weer aankwamen in Antwerpen, gold het Zesde Continent meteen als ontsloten voor de mens. Ook nu staat de expeditie van de Belgica nog steeds te boek als een van de belangrijkste poolexpedities uit de geschiedenis. In de periode 1905-1909 ondernam commandant Adrien de Gerlache ook nog drie opmerkelijke tochten doorheen de Noordelijke IJszee.

Toen een halve eeuw later het Internationaal Geofysisch Jaar 1957-1958 de vestiging vereiste van een netwerk van wetenschappelijke basissen op Antarctica, nam commandant Gaston de Gerlache de uitdaging aan, door een tweeede Belgische Zuidpoolexpeditie op touw te zetten. Zijn zeventien man sterke team richtte de Koning Boudewijn-basis op. Het is dank zij dit initiatief en zijn poolverleden dat België in 1959 werd uitgenodigd een van de twaalf ondertekenaars te worden van het Verdrag inzake Antarctica.

In de periode 1972-1988 nam de derde generatie Gerlache de fakkel over, door op haar beurt naar de noord- en zuidpoolgebieden te trekken, o.a. in het kader van een expeditie waarbij de menselijke weerstand bij extreme temperaturen en levensomstandigheden op de proef werd gesteld.

Het geslacht Gerlache is wellicht het meest "polaire" dat er bestaat. Na Adrien heeft elke telg ervan naam gemaakt bij de voortzetting van een overgeërfde, geheel natuurlijke traditie. Alle obstakels werden daarbij overwonnen met een wilskracht die slechts één doel voor ogen had: de wetenschap en het vaderland dienen, werken in een geest van echte internationale samenwerking, en de vrede bewaren in het laatste grote reservaat dat onze planeet rijk is.

De auteur vertelt ons hier het verhaal van deze familie die kan bogen op een unieke traditie, die van uitzonderlijke Belgen.

terug naar literatuurlijst |