De terugkeer van de walvisjagers

Na de ontdekking van de Rosszee wordt het vijftig jaar stil in en rond Antarctica. Er is meer belangstelling voor de noordpool en de zoektocht naar de noordwestelijke doorgang (en naar John Franklin die met de Erebus en de Terror spoorloos is verdwenen in het Arctische ijs). Er worden nog een paar eilanden(groepen) ontdekt: in 1853 Heard Island door de Amerikaan John Heard en een jaar later de McDonald Islands door de Brit William McDonald. Op die eilanden krioelt het van de zeeolifanten. Die moeten natuurlijk uitgeroeid worden, zodat de regio terug overspoeld wordt door robbenjagers.

Ook walvissenjagers maken in de tweede helft van de 19de eeuw de Antarctische wateren onveilig. In Europa en de Verenigde Staten is er een grote vraag naar balein. In de noordelijke zeeën is er geen walvis meer te bekennen. Nu moet het zuiden uitgezuiverd worden. Maar ondanks stoomschepen en harpoenen met explosieven lukt het de jagers niet echt om veel walvissen te vangen. Een van de jagers is de Duitser Eduard Dallmann. Tevergeefs achter de veel snellere walvissen varend, ontdekt hij in 1873 de Bismarckstraat en het Neumayerkanaal.

Ontgoocheld houden de meeste walvisjagers het voor bekeken. Een uitzondering is de Noor Carl Anton Larsen. Ook hem zijn de walvissen te snel af. Hij gaat dan maar een kijkje nemen in de buurt van het Antarctische Schiereiland. Daar vindt hij ook geen walvissen, maar wel Foyn Land en King Oscar II Land.

Maar Noren zijn doorzetters. In opdracht van zakenman Henryk Bull zoekt Leonard Kristensen met het schip de Antarctic naar walvissen in de Rosszee. Aan boord is ook Carsten Borchgrevink, die we later nog zullen tegenkomen.

Begin 1895 gaat Borchgrevink aan land op Possession Island. Hij ontdekt er korstmos op de rotsen. Voor het eerst is er enige vorm van vegetatie gevonden in Antarctica. Op 24 januari 1895 schrijft Carsten Borchgrevink wederom geschiedenis: hij gaat aan land op Cape Adare, op de voet gevolgd door Leonard Kristensen. Het is de allereerste officiële landing op het Antarctische vasteland (John Davis betrad in 1821 het schiereiland).

Nu kan het echte spektakel beginnen...

Volgende pagina |
Terug naar overzicht expedities |