Pagina 1 2 3 4

Waaruit bestond je werk precies?

Ik maakte als piloot deel uit van de Air Unit. Deze bestaat uit Twin Otters (waar ik mee vloog) en Dash 7. De Dash staat in voor de luchtbrugverbinding tussen Rothera en Stanley op de Falklands of Punta Arenas (Chili). De vier Twin Otters staan dan weer in voor het grootste deel van het vliegwerk op het continent zelf. Eigenlijk verbinden zij Rothera via een netwerk van depots met de plaatsen waar de ‘field parties’ werken en de verschillende Britse onderzoeksstations.

Een noodzakelijk tweede deel van onze taak ginder bestaat er dus in de depots constant te onderhouden. Dit betekent het invliegen van brandstof en voedsel. En vermits de wetenschappers ook maar mensen zijn, en bijgevolg dus op de voor hen meest interessante – lees: afgelegen – plekken onderzoek willen doen, zijn we dus soms twee weken bezig met het bouwen van depots alvorens we hen daar kunnen droppen. Zo zijn we er vorig jaar in geslaagd om voor de eerste keer in de geschiedenis een groepje af te zetten op Pine Island Glacier. Geweldig hoor, ergens landen met een vliegtuig waar nog nooit iemand geweest is. Daarnaast worden er nog ‘survey-vluchten’ uitgevoerd. Dit zijn vluchten met allerhande meet- en opnameapparatuur aan boord. Een laatste en zeer belangrijk facet van onze operatie, is search en rescue.

Foto: © Nico Indeherberge

Er zijn in de Air Unit een achttal vaste piloten waarvan ik, tot nu toe, de enige niet-Brit ben. Verder is Rothera redelijk internationaal bemand, je komt er een hele hoop nationaliteiten tegen, maar de Britten zijn natuurlijk wel in de meerderheid, wat wil je.

Hoe zwaar was het werk? Kregen jullie verlofdagen, weekends...?

Eigenlijk is dit een vreemde vraag. Hoewel het natuurlijk wel mijn job is om daar te vliegen, is het in niets te vergelijken met werken in onze westerse maatschappij. Als lid van de Air Unit begint je werkdag eigenlijk op het moment dat je op Rothera aankomt en eindigt hij zes maanden later als je er vertrekt en je jezelf belooft hier nooit meer terug te komen.

Het is heel zwaar. Gedurende mijn maanden in Antarctica heb ik twee vrije dagen gehad, niet per week hé, gewoon twee in totaal en ik kan je verzekeren dat je dan gewoon blij bent dat je eens kan uitslapen zolang je wilt. Al de andere dagen zijn keihard, maar o zo mooi en eigenlijk moet ik een onderscheid maken tussen dagen ‘on base’ (Rothera) of in het veld.

‘On base’ heb je eigenlijk een leven wat je kunt vergelijken met een werkdag bij ons, met dat verschil dat er voor de Air Unit geen weekends bestaan. ’s Morgens om 7u45 is er een briefing waar de taken van de dag en vooral het weer (dat alles dicteert) besproken worden. Als je een vliegdag hebt, moet je voor die briefing al klaar zijn met je persoonlijke voorbereidingen. Dus naast je ontbijt, moet je je vluchtvoorbereiding klaar hebben en je kit gepakt hebben. En eigenlijk ook op niet-vliegdagen ben je altijd klaar om te vertrekken, want het gebeurt regelmatig dat je tijdens de briefing hoort dat je 15 minuten later al moet vertrekken voor twee weken, terwijl je dacht een paar dagen ‘on base’ te zijn. De briefing zelf duurt meestal een kwartiertje en daarna vertrek je naar de overkant van de basis waar de hangar staat. Het laden en tanken van de Twin Otter duurt iets minder dan een uur. Soms wordt er maar één Twin de lucht in gestuurd, soms vertrekken ze alle vier en soms moet de Dash 7 ook vliegen. ’s Ochtends is het rond de hangar dus echt een drukte vanjewelste. Op Rothera zijn we goed uitgerust en het laden gebeurt dan ook efficiënt met heftrucks en ander zwaar materieel. Maar let op, het zijn geen laders hier zoals op Zavantem, het zijn de piloten die instaan voor het laden, met de hulp van de technici, wetenschappers of andere passagiers.

Foto: © Nico Indeherberge

Als je niet vliegt, dan doe je taken voor de non-flying days. Dit kan alles omvatten, van papierwerk tot het vegen van de hangar of het helpen van de technici met het sleutelen aan de vliegtuigen. Daarnaast is er ook een rolsysteem waarbij iedereen op de basis aan beurt komt voor een ‘gash day’. Als je ‘on gash’ bent, ben je eigenlijk hulpje van de Saints. Dit zijn drie kerels van Saint Helena (het eiland waar Napoleon nog een tijdje op vakantie mocht toen hij overspannen was van al dat regeren, allez, volgens sommigen in die tijd toch...) die instaan voor de huishoudelijke taken op Rothera. Die dag recycleer je dus afval, doe je de afwas en kuis je de gangen en lokalen. Misschien halen sommigen hun neus hiervoor op, maar eigenlijk vond ik dit bijna een vakantiedagje waar ik op de duur zelfs bijna naar uitkeek.

Tijdens je dagen on base zijn er ook normale breaks. Dus een kwartier in de voormiddag, een middagpauze van een uur en een kwartier in de namiddag en tegen 18 uur zit de dag erop en kan je na je avondeten nog wat tijd vrijmaken voor ontspanning of voor jezelf. Voor mij was dit meestal het moment om kleding te wassen of om mijn volgende missie voor te bereiden.

Nu, als je vliegt hang je rond 9 uur in de lucht voor je missie. Die kan een dag of een maand of langer duren en alles daar tussen in. Werken in het veld is nog een stap verder dan werken op de basis. Naast je job sta je voor de rest voor alles zelf in en daarnaast ben je als kapitein ook nog eens de leider van de expeditie. Dus als eerste uit je slaapzak en als laatste erin. Als er lastige taken zijn begin je er zelf als eerste aan, want een autoritaire delegerende leider maakt geen kans. Je moet je team echt als een vader onder je hoede nemen. Sommigen hebben ook maar een beperkte ervaring en zouden echt ten onder gaan. Natuurlijk zijn er ook kerels en oeps, bijna vergeten - sorry dames - meiden bij met ervaring te koop en dat zijn echt schatten aan informatie. Maar alles is extreem en niets komt vanzelf. Als je ergens aankomt, sta je zelf in voor het laden en lossen. Tanken is nog zoiets. Sommige depots zijn opgebouwd in een vorig seizoen of simpelweg een paar maanden eerder. In gebieden met grote sneeuwaccumulatie betekent dit dat je al snel één tot twee meter mag graven voor je de top van het depot bereikt. En iets evidents zoals water drinken betekent dat je moet stoppen met wat je bezig bent, het kookvuurtje aanmaken en sneeuw smelten. Als je een ‘up and running’ kamp bent, ben je een half uurtje bezig voor je water hebt. Anders kan je eerst nog je tent opzetten of een plekje achter in het vliegtuig zoeken om je vuurtje te installeren en heb je al snel een uur nodig.

Foto: © Nico Indeherberge

Meestal ben je door het continue daglicht ook geneigd om te lange dagen te werken. 12 uur is standaard en 16 uur geen uitzondering. Op het eind van zo’n dag kan je dus nog beginnen met het opzetten van je tent en je, meestal eerste en enige, warme maaltijd koken. De dag erna begin je er weer aan tussen 7 en 8 uur.

Volgende pagina >>