Asteria-cruise
naar Antarctica
"In het spoor van de Belgica"
Editie 2012
Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
Dag 9: In het geheugen gegrift
Drake laat zijn greep niet los. Mark vraagt of de dokter geen middeltje kent tegen te vlakke zee. Wat is er toch loos met deze reis? Nog nooit een dergelijk platte oversteek meegemaakt. Ideaal om met de verrekijker de golven af te speuren naar leven. Geen groot succes. Tot plots toch een groepje dolfijnen onze koers kruist. Helaas te ver voor de boeg om ze met het blote oog te herkennen. Annick zoomt op haar camerascherm: Hourglassdolfijnen. “De voorbije decennia verzamelden wetenschappers tonnen data over de zeezoogdieren”, start marien biologe Lori Gross haar presentatie. “Maar zelfs dan kunnen we over zoveel meer alleen maar gissen.” Anderhalf uur lang zet ze voor ons de deur van die fascinerende wereld op een kier.
Wie niet over de reling kijkt, merkt nauwelijks dat we varen. “Ongekend.” “Niet normaal.” Inderdaad, maar weinig mensen zijn getuige van zo’n spiegelgladde Drake. Pakweg 40 miljoen jaar geleden ontstond de beruchte zee-engte en kwam het huidige Zuid-Amerika los van Antarctica. Daardoor ontstond een vrijwel gesloten koude zeestroom rondom Antarctica. Die zogenaamde circumpolaire stroming verhindert de toevoer van warmte via de oceaanstromen. “Het is de enige plek op aarde waar een stroom de wereld rond kan zonder op land te stuiten”, legt geoloog Christoph Gnieser uit. “Die enorme watermassa perst zich uur na uur door de smalle Drake Passage. Ook de wind krijgt vrij spel om ongehinderd de golven op te hitsen tot metershoge muren van water. Als toemaatje botsen tussen de 50ste en de 60ste breedtegraad de warme zoute wateren uit de oceanen met het zoete smeltwater van Antarctica en ook dat versterkt de deining.” Vandaag dus uitzonderlijk niet. “Onheilspellend” vreest Louise. “De Drake Tax – de tol die elke bezoeker moet betalen wanneer hij over zee vanuit Tierra Del Fuego Antarctica wil bereiken – zal op onze volgende tocht niet mals zijn.”
Drake Passage: zelfde plek, betere timing.
(© Yan Verschueren)
Eind 19de eeuw trok Louises overgrootvader naar de Antarctische wateren om er de walvisindustrie een boost te geven. “In zowat 60 jaar tijd werd tot 95% van de walvispopulatie afgeslacht.” Louise heeft het duidelijk moeilijk om haar gevoelens van fierheid en afschuw met elkaar te verzoenen. “Weet je, walvissen hebben blijkbaar een goed geheugen. Toen toerisme naar het zuidpoolgebied populair werd, zwommen de walvissen weg van de schepen. Uit vrees voor een nieuwe slachtpartij. Vandaag nadert de jonge generatie mastodonten wel de boten.”
Boeiende presentaties doden de tijd op de terugweg.
(© Yan Verschueren)
16u10: We verlaten officieel Antarctica. Kelvin overhandigt iedereen een certificaat dat we voet zetten op het Antarctische vasteland. Nog 310 zeemijlen tot het Beaglekanaal.
Johan Van Praet
25 februari 2012
Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
terug
naar het overzicht
|
