Asteria-cruise naar Antarctica
"In het spoor van de Belgica"
Editie 2012

Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Dag 4: Aliens in Antarctica

Veel warm water komt er deze ochtend niet uit de kraan. Een teken dat zowat iedereen van de vlakke zee profiteert om een verkwikkende douche te nemen. Een uurtje geleden vertrok een eerste groepje kajakkers om Curville Eiland (64° 41' Zuid – 62° 38' West)* rond te peddelen. De Plancius ligt voor anker aan de noordzijde van de keivormige rots en rondom het schip komen geregeld bultrugwalvissen lucht happen. Pinguïns snijden als minidolfijnen door het bijna rimpelloze water voor de boeg van onze zodiac.

Eerste landing op Curville Eiland, thuis voor duizenden ezelspinguïnpaartjes.
(© Yan Verschueren)

Onze groep verkent het keienstrand dat aan weerszijden wordt bevolkt door duizenden ezelspinguïnpaartjes. Je ruikt hun stank nog voor je voet aan land zet. Het vriest amper 1 graad en van wind is naar Antarctische normen nauwelijks sprake. “Last zodiac at 12.15”, brieft Kelvin wanneer ik rond 10 uur uit de zodiac in de branding spring. Verspreid tussen de keien liggen eeuwenoude walvisbeenderen en verse pinguïnkarkassen. Voer voor de skua's of roofmeeuwen die hoog boven onze hoofden cirkelen. De lucht is helderblauw en laat de zon weerkaatsen op de majestueuze ijsbergen die in de baai dobberen. Ik trek me een uurtje terug. Zittend op een open rotsplekje langs de besneeuwde flank volg ik het spel van pinguïns die blijkbaar zonder doel van her naar der waggelen. Chaplin moet dit gezien hebben.

Sneeuwschoenwandelen. Opletten voor ijsspleten.
(© Yan Verschueren)

Na de middaglunch hijs ik me opnieuw met plezier in de hele verkleedpartij (thermisch ondergoed, water- en winddichte kleding, laarzen, muts, handschoenen, zwemvest) en hop, de zodiac in. Dit keer naar Rongé Eiland (64° 43' Zuid – 62° 41' West), zowat anderhalve kilometer verder. Geborduurd op de muts van Dimitri, onze Russische driver, lees ik: Aliens in Antarctica. “De nagel op de kop”, zegt Eddy terwijl we onze sneeuwschoenen vastgespen. “We horen hier niet thuis, maar geef toe, het is te prachtig om links te laten liggen.” We stappen met grote passen – wie is hier nu grappig? – over de voet van de ijskap.

Aliens in Antarctica (© Yan Verschueren)

Echt ver wagen we ons niet, die verraderlijke ijsspleten weet je wel. De klimmers die een eind voor ons vertrokken, zijn verzekerd met een touw en kunnen wel verder omhoog. Terwijl zij genieten van de immense vergezichten en een kop warm water (ze vergaten de thee) zoeken wij ons een veilige weg terug tussen de tientallen Antarctische pelsrobben en de zeldzame krabbeneters die op het eiland liggen te zonnen.

Vanavond slaap ik bij Leith Cove (64° 51' Zuid – 62° 48' West) onder de blote sterrenhemel.

(*) Vice-admiraal Jules-Marie-Armand Cavelier de Curville, naar wie Adrien de Gerlache het amper 5 vierkante kilometer grote eiland vernoemde, kwam stommelings om het leven: tijdens het oversteken van een drukke laan in Parijs moest hij plots uitwijken voor een auto en kwam zo onder de wielen van een vrachtwagen uit de andere richting terecht.

Johan Van Praet
20 februari 2012

Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

terug naar het overzicht