Asteria-cruise naar Antarctica
"In het spoor van de Belgica"
Editie 2012

Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Dag 6: Piekmomenten bij de vleet

Wat een dag! Driemaal overgoten met zon is scheepsrecht. We ontbijten op weg naar Lemaire Kanaal, de place to be in Antarctica: 1.600 meter breed en 11 kilometer lang wispelturig water tussen Booth Eiland en het vasteland. Kaap Renard, het baken aan bakboord, wordt op de navigatiekaarten ook wel Una's Tits genoemd naar de secretaresse van British Antarctic Survey. En de eerste vrouw die veel wetenschappers na maanden isolement opnieuw konden bewonderen. Ik laat de basalten tweelingpiek sprakeloos achter. Robby naast me aan de reling geniet zoniet nog meer.

Lemaire Kanaal biedt het allemaal. De werkelijkheid overtreft elke fototrofee uit wat spottend de Kodak Gap wordt genoemd. Tegen een helblauwe horizon spiegelen de gletsjers zich in een ijzerblauwe zee, waterpas glad. Naarmate we dieper in het kanaal varen, worden mijn notities lyrischer. IJsbergen volgen als nomaden op drift de wil van wind en stroom. Dwergvinvissen trekken rustig langszij. Wat wil een mens nog meer?

Lemaire Kanaal, ook wel Kodak Gap genoemd.
(© Yan Verschueren)

Een tussenstop op Petermann Eiland misschien (65° 10' Zuid – 64° 10' West)? De plek werd in de zomer van 1873-1874 ontdekt door een Duitse expeditie. “Petermann is de meest zuidelijke plaats waar de ezelspinguïns gedijen”, weet gids Louise. “Trouwens, vroeger lag het zo goed als volledig onder het ijs. Vandaag domineren blote rotsen en migreren zelfs de Adélie-pinguïns omdat het er te warm wordt onder hun poten. Een nog sterker bewijs voor de klimaatverandering vind je moeilijk.”

Adélie-pinguïn op Petermann.
(© Yan Verschueren)

Port Charcot (65° 04' Zuid – 64° 00' West) is onze volgende stop, genoemd naar de avontuurlijke dokter in de medicijnen. Dankzij een enorme erfenis kon de Fransman toegeven aan de roep van de zee. Hij ontdekte onder meer de beschutte ankerplaats bij Port Lockroy in 1904. Dat zelfde jaar overwinterde hij op Booth Eiland (65° 05' Zuid – 64° 00' West). Wij vinden er resten van de stenen hut. En wagen ons aan een fikse klim op de besneeuwde heuvelrug. Op 230 meter houd ik het samen met Arne en onze Australische gids Jamie voor bekeken. Weer een levensles rijker: ik ben niet voor grote hoogtes geboren. Maar wat een vergezicht!

Krabbeneter na een stevige maaltijd krill.
(© Yan Verschueren)

Na 'eisbein in een biersausje' zoeken we terug het water op. Omsloten door het drijfijs manoeuvreren de zodiacs geduldig naar de krabbeneters die relaxen op de ijsschotsen. De avondzon dompelt alle tinten blauw in een roze gloed. Uniek en surrealistisch tegelijk.

Morgen krijgen de Britten het woord.

Johan Van Praet
22 februari 2012

Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

terug naar het overzicht