Asteria-cruise
naar Antarctica
"In het spoor van de Belgica"
Editie 2012
Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
Dag 8: Cruisen in de Antarctische zoo
07u15: ik sta onder de douche. “Bultrugwalvissen voor de boeg”, klinkt het door de intercom. Verdomme. Ondertussen zijn we al 130 km verder naar het noorden gevorderd. Straks ankeren bij Hydruga Rocks (64° 08’ Zuid – 61° 36’ West) naast Two Hummock Eiland. Maar eerst een kop sterke koffie. Niets van. “Bultrugmoeder met kalf aan bakboord!”, weergalmt het opnieuw. Ik sprint in mijn thermisch ondergoed naar buiten. Oeps.
Bultrugmoeder en kalf aan bakboord.
(© Yan Verschueren)
We landen niet op Two Hummock. Daarvoor is de zee net iets te ruw, oordeelt Kelvin. Daarom houden we het op een zalige zodiaccruise tussen de omliggende rotspartijen omgeven door ijsbergen. Negen van de tien zodiacs gaan te water. De jonge Rus Vasily stuurt de 40 pk-motor. De beeldenjagers in onze logge rubberboot verheugen zich al op de overvloed aan wild en ijs. Gulzig stillen ze hun honger, bijna twee uren lang. De motor in rust, camera’s in de aanslag: tiktiktiktiktiktik. De vangst is groot. Liefst zestien soorten halen ze voor de lens: bultruggen, pelsrobben, kinbandpinguïns, roofmeeuwen of skua’s, kelpmeeuwen, keizeraalscholvers, Wilsons stormvogeltjes, Weddellzeehonden, poolkippen, zeeolifanten, vier Nederlanders, één Duitser, één Zwitser, vier Belgen en een Rus.
De zeldzame stilte is eenvoudig mooi. Hier sterven ijsbergen. Je zou ze willen aanraken, maar ze dwingen je tot kijken en zwijgen. “Hoe minder zuurstof in het ijs, hoe blauwer”, weet Kristien. Nieuwe sneeuwlagen drukken alle zuurstof uit de onderste ijslagen van de gletsjer. Daardoor wordt het ijs zo dicht dat van alle licht dat op het ijs valt, alleen het blauw nog wordt weerkaatst. Alle geel en oranje uit het witte licht wordt geabsorbeerd. Kortom, onze ogen zien alleen het blauw in al zijn schakeringen tussen de vele andere kleuren. Hoe surrealistischer kan het witte continent nog worden?
Zodiaccruisen door een paradijs vol dieren en ijs.
(© Yan Verschueren)
Of hoe gek moet je zijn om dat laatste restje blinde vlek op de wereldbol in te willen kleuren: wit. Yan vertelt ons het verhaal van de Belgische baron-avonturier Adrien de Gerlache die, gedreven door een jongensdroom, grote stukken poolgebied in kaart bracht (dankjewel Jozef voor de archiefbeelden). De Plancius laat de Gerlache Straat achter zich. Drake komt in zicht.
Johan Van Praet
24 februari 2012
Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
terug
naar het overzicht
|
