Asteria-cruise naar Antarctica
"In het spoor van de Belgica"
Editie 2012

Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Dag 2 en 3: De Drake Passage

In drie uur vlieg je van Chili naar Antarctica, over Drake Passage. Anders gezegd: zonder de zeeziektesymptomen door de soms wel 15 meter hoge golven waar het stuk oceaan tussen het topje van Zuid-Amerika en het Antarctische schiereiland zo berucht voor is. Wij nemen de boot en volgens kenners valt onze oversteek nog mee. Bij een windkracht van 6 beaufort en golven van 4 tot 5 meter hoog rolt en stampt MV Plancius zich een weg door de 800 kilometer woeste zee.

Op de bodem van 's werelds meest turbulente zeestraat liggen honderdvijftig scheepswrakken en tweeduizend doden. Niet te verwonderen dat de oversteek een kwalijke reputatie heeft bij zeelieden: 'Onder de 50 graden zuiderbreedte geldt geen wet, onder de 60 graden is er geen god.' Expeditieleider Kelvin raadt het af om op een buitendek te gaan tijdens stormweer. 'Binnen tellen de scheepsgangen honderden meters reling om je aan vast te houden. Gebruik ze! En grijp een deur altijd vast bij de klink, nooit aan de rand. Door een bruuske rol van het schip kan ze plots dichtklappen.'

Zeeziekte is een gevecht tussen oor en oog, waarbij de maag altijd wint.
(© Yan Verschueren)

Omstreeks middernacht passeren we de Antarctische Convergentie, de natuurlijke grens waar de koude poolwateren onder het warmere water uit het noorden duiken. Eens voorbij dit biologische front neemt ook het dierenleven toe. Dankzij de massale aanwezigheid van krill, een uiterst kleine garnaalsoort, waar onder meer baardwalvissen verzot op zijn.

Ik sla het ontbijt over. Van schrijven bak ik al helemaal niets. Een carrière als zeebonk is voor mij duidelijk niet weggelegd. Voor- en achtersteven van dek drie worden verboden terrein. En het stalen luik van de patrijspoort in onze kamer moet onherroepelijk dicht. De scheervlucht van de wenkbrauwalbatros, subantarctische stern en noordelijke reuzenstormvogel, reuzenalbatros en de grijskopalbatros,... krijg ik, en samen met mij zowat de helft van de 80 reisgenoten, dus niet te zien. In tegenstelling tot mijn hoofdkussen. Aan de andere zeeziekvrije helft leert bioloog Jamie Scarrow de verschillende vogelsoorten onderscheiden. De vogelaars aan boord speuren naar details. Sommige albatrossen blijven jaren op zee en leggen in een etmaal soms tot 2.000 kilometer af. Daar kan onze Plancius een punt aan zuigen.

Reuzenalbatrossen volgen even ons schip om daarna opnieuw achter de golven te verdwijnen.
(© Yan Verschueren)

Aan een tempo van gemiddelde van 13 knopen of zo'n 20 kilometer per uur laten we volgens tweede officier Artur Lakovlev pas zondagnacht Drake Passage achter ons. Daarna varen we rustig via de Gerlache Straat en het Errera Kanaal tot Curville Eiland, onze eerste landingsplaats.

De eerste landing

Expeditieleider Kelvin wil dat de landingen perfect verlopen en iedereen de strenge IAATO-gedragscode respecteert. Kortom: 'Houd Antarctica zoals het is' . Daarom wordt al onze buitenkledij vooraf met stofzuigers gezuiverd. Dat moet voorkomen dat uitheemse flora (zaden of sporen verstopt in de naden van jassen en rugzakken) het fragiele evenwicht tussen de zowat 350 Antarctische soorten verstoort.

De buitenkledij en rugzakken worden gestofzuigd zodat we geen uitheemse sporen of zaden in Antarctica
zouden achterlaten (© Yan Verschueren)

De ecologische balans in het gebied is zo kwetsbaar dat een voetstap in het mos na tien jaar nog zichtbaar is. Je laat dus niets achter, alleen foto's neem je terug mee aan boord. 'Wie dringend moet, ruimt zijn hoopje zelf op en neemt het terug mee aan boord.' Kelvin kent geen genade. Hilariteit alom. Maar de echte show wordt gestolen door enkele gewone vinvissen die we in de verte herkennen aan hun typische 'blow' of luchtfontein.

De meesten van ons bont internationaal gezelschap willen op Antarctica meer dan alleen maar aan sightseeing doen. 'Ze moeten dit ongerepte continent ook voelen', weet natuurfotograaf en gids Laurent Dick uit ervaring. Daarom gaan we kajakken, kamperen, wandelen op sneeuwschoenen en klimmen. Dat laatste als je tenminste in conditie bent en het juiste schoeisel in je rugzak zit. Ik moet passen...

Johan Van Praet
19 februari 2012

Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

terug naar het overzicht