Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9

De training

Eens aangekomen in Hobart begaf ik me naar mijn nieuwe woonst. Ik diende de woning met een andere persoon te delen maar hadden aparte kamers. Alle dagen werden we dan per bus afgehaald van ons motel en dan naar Kingston gebracht. De eerste dag was natuurlijk een soort verwelkoming en inleiding. Hier kreeg ik te horen dat er slechts twee personen van mijn groep verkozen waren. Ik kon het bijna niet geloven omdat ik van de andere kandidaten vond dat zij heel erg bekwaam waren. De training was heel verregaand. In Antarctica zijn we op ons zelf aangewezen en het is onmogelijk om hulp van buitenaf te krijgen. Enkel tijdens de korte “zomer” is bevoorrading per ijsbreker mogelijk. Vanaf februari is het onmogelijk om ons te bereiken. Vandaar de verregaande onderzoeken en selecties.

Het grootste gevaar op een Antarctische basis is brand. Als onze accommodatie afbrandt, kunnen we het wel vergeten. Daarom kregen we een ganse week diepgaande brandweertraining met onder andere brevetten in ademhalingsapparatuur, afgesloten ruimtes en ook brandoorzaakonderzoek en tot zelfs het behandelen van lijken. Alle trainingen dienden bijgewoond te worden en men diende zich te bewijzen dat men bekwaam was om alles te kunnen uitvoeren. We werden in brandende containers gestuurd van 400 graden, we werden getraind om vliegtuigen te blussen, we moesten brandende lpg-tanks blussen, enz.

Brandweertraining (© foto: Luc De Pauw)

Natuurlijk was dit slechts een onderdeel van de training. Hier volgt een korte opsomming van de opleidingen die we moesten bijwonen:

• Computertraining (gebruik van Outlook, Excel en Word).
• EHBO voor gevorderden, zelfs tot het geven van pijnstillers, het amputeren van ledematen of behandeling van gebroken nek/ruggengraat.
• Veiligheid en materiaalbehandeling.
• Het behalen van alle soorten rijbewijzen: bulldozer, schoplader, kranen tot 60 ton, telescopische vorkliften, skidders, kettingzagen, gespecialiseerde sneeuwvoertuigen.
• Bandenmontage en Herman Nelson (branders om grote machines te ontdooien).
• Elektriciteitsverwekking. Wij dienen in te staan om de elektriciteitscentrale te onderhouden en moeten ook de revisies doen van de grote dieselmotoren en generatoren.
• Training bij Caterpillar.
• Training van Hagglunds-rupsvoertuigen.
• We dienden ook ons vaarbewijs te halen. Dit was training gedurende een ganse week op zee.
• Training in buitenboordmotoren en kettingzagen.
• Reddings- en opsporingstraining.
• Abseilen en klimmen.
• Training in het omgaan met chemische producten en gaspakken.
• Gespecialiseerde softwaretraining voor interne dataverwerking.
• Fotografie en videotraining.

Quadtraining (© foto: Luc De Pauw)

De dagen vlogen voorbij en mijn familie kwam een paar keer over per vliegtuig voor het weekend. De voorlaatste week voor ons vertrek kregen we enkele dagen vrijaf, maar de laatste week was het heel serieus. We kregen overlevingstraining op zee, in de lucht en in het pakijs. Ook werden er ook verscheidene infoavonden ingericht door gespecialiseerd personeel. De laatste avond hadden we een groot diner en natuurlijk ook de toespraken van de directeur en het kaderpersoneel, het hoofd van de wetenschappelijke afdeling, enz.

De ochtend van het vertrek werden we om zes uur 's morgens per bus van ons motel afgehaald en we kregen een uitgebreid ontbijt in het grootste en chicste hotel van Hobart. Daar kregen we ook onderricht van de kapitein van de Aurora Australis en bekeken we nog een aantal laatste video's over het leven op het schip en wat te doen in geval van nood. Dit werd gevolgd door een training in de reddingsboten. In de namiddag waren we drie uren vrij en konden we nog een laatste keer naar de winkels gaan. Om 4 uur dienden we aan boord te gaan waar onze kajuit werd toegewezen en om zes uur ’s avonds werden de trossen ingehaald. Iedereen stond op het helidek nog enkele laatste telefoongesprekken uit te wisselen met de familie en vrienden. Rond elf uur ’s avonds kwamen we aan de zuidelijkste tip van Tasmanië en konden we onze gsm wel vergeten. Het schip begon hevig te rollen en de meesten onder ons gingen dan maar naar hun kajuit.

Volgende pagina >>