Het Laatste Continent
Inhoud

 

Wetenschappen - Een Belg overwintert in Antarctica


Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Vrije tijd

In mijn vrije tijd, als er tenminste nog wat overschiet, hou ik me bezig met het beantwoorden van e-mails van studenten, het onderhouden van mijn blog (www.getjealous.com/2cm), en ook hou ik me heel veel bezig met een of ander elektronisch project. Ik trek men dan terug in het labo en daar zit ik dan de ganse dag schakelingen te ontwerpen, te solderen en microchips te programmeren. Ook ga ik drie keer per week naar de gym en soms ga ik naar onze spa en sauna in het waterbevooradingsgebouw. Elke vrijdagavond ben ik verantwoordelijk voor de Foreign Movie Night. Dit betekent dat ik een film voorbereid die niet van Amerikaanse afkomst is. Meestal zijn het IJslandse Noorse, Franse, Duitse, Italiaanse films, maar we hebben ook al naar Nederlandse en Belgische films gekeken. Deze films dien ik zelf te ondertitelen. Soms is dat een gans karwei. Ook wordt mij af en toe gevraagd om via de radio een gesprek te voeren met de Fransen in Dumont d’Urville. Dit zijn onze dichtste buren op 1200 kilometer van hier. Soms dien ik brieven te vertalen van het Frans naar het Engels en omgekeerd.

 

Water

Als je water in de lucht gooit bij een temperatuur van min 30 graden Celsius,
krijg je dit effect (© foto: Luc De Pauw)

 

Af en toe trekken we er voor een aantal dagen eens op uit naar een van de veldhutten. We zijn dan met maximaal vier personen en dit geeft ons de gelegenheid om eens weg te zijn van de basis en volop te kunnen genieten van de omgeving. Meestal trekken we er op uit met quads of met een Hagglunds. In de winter kunnen we over het zee-ijs rijden en dan gaat het vrij snel. De veldhutten zijn goed uitgerust. We hebben daar bunkbedden met slaapzakken, een minikeuken en een plaats om te zitten. De hutten zijn zeker niet ruim maar toch gezellig. Wanneer we daar zijn, gaan we regelmatig wandelen. Natuurlijk nemen we altijd onze overlevingskit mee, dat is trouwens verplicht.

 

Klimaat en kledij

Hier hebben we eigenlijk maar twee soorten temperaturen: koud en heel erg koud. In Antarctica regent het nooit! Daarom hoeft onze kledij niet waterdicht te zijn, maar wel winddicht (dat is een groot verschil). Antarctica is het koudste, droogste en winderigste continent in de wereld. Eigenlijk gaat het altijd maar bergop wanneer men naar het binnenland trekt, vandaar dat we heel grote verschillen hebben in temperaturen. In de zomer kan de temperatuur in Casey soms oplopen tot juist boven het vriespunt, maar wanneer men naar de Skiway gaat, amper tien kilometer van het station is het er altijd ijzig koud.

 

Zuiderlicht

Zuiderlicht (© foto: Luc De Pauw)

 

Casey is ook berucht voor de harde wind. Gemiddeld hebben we vijf sneeuwstormen per maand. Soms gebeurt het dat we niet naar ons werk kunnen als de wind te hard waait. Vorige maand hebben we nog een storm gehad met winden tot 280 kilometer per uur! Dan kan men gewoonweg niet buitenkomen, veel te gevaarlijk. Mensen vragen zich altijd af hoe men zich kan beschermen tegen de koude. Wel de truc is om lagen van kleding te dragen. We beginnen met thermisch ondergoed. We dragen t-shirts met lange mouwen en lange onderbroeken gemaakt uit merinowol. Deze wol laat ons toe om het ondergoed voor verscheidene dagen te dragen zonder last te hebben van vieze geurtjes. Het droogt rap en is zelfs nog behoorlijk warm wanneer het nat is. Geloof het of niet maar het gebeurt regelmatig dat we heel hard zweten, zelfs in deze extreme condities.

 

Luc De Pauw

 

Boven het ondergoed hebben we een lange wollen broek en een wollen sweater. Daarboven hebben we een windbestendige lange broek met bretellen en een wollen binnenjas. Daarbovenop hebben we dan onze eigenlijke buitenjas die gevoerd is met hoge kwaliteit dons. Ook dragen we binnenhandschoenen en dan wanten er bovenop. Natuurlijk hebben we wollen kousen en wollen binnenvoeringen in onze laarzen. Onze laarzen zijn gevoerd met een vijf centimeter dikke zool om onze voeten zo hoog mogelijk van de grond te houden. Bovendien zijn ze dubbel gevoerd. De laarzen zijn reusachtig, maar zeer goed.

Op ons hoofd dragen we een wollen kap, daarbovenop een balaclava en dan nog eens de kap van onze vest. Ook hebben we een skibril die onze ogen beschermt tegen de striemende wind. Bij een temperatuur van -20 en een wind van 50 kilometer per uur is het kwestie van minuten vooraleer de huid bevriest. Dit heeft hetzelfde resultaat als brandwonden en is heel pijnlijk. Het is een ganse karwei om ons aan te kleden maar het is zeker noodzakelijk om dat te doen. Er zijn hier al mensen doodgevroren door juist maar eens naar het toilet te gaan. Alle kledij wordt voorzien door de divisie en dat komt niet goedkoop. Gemiddeld 3000 euro per persoon voor de kleding alleen.

 

Volgende pagina >>

 

Naar boven