Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Drake Passage en Beagle Channel
(1 tot 4 februari 2008)

De reis terug naar Ushuaia duurt langer dan de heenreis. Geen wonder, want we moeten meer dan vier breedtegraden meer overbruggen. De Drake Passage is opnieuw rustig. Van zeeziek worden ben ik gelukkig tijdens deze reis gespaard gebleven. De landingen zijn voorbij. Wat rest zijn een aantal lezingen. Damon Stanwell-Smith vertelt ons over zijn werk als duiker en marien bioloog op de Britse basis Signy (South Orkney Islands). Megan Tierney heeft het over robben en Mick Brown over de geschiedenis van de navigatie op zee. James Lowen sensibiliseert ons voor de bescherming van de albatros die bedreigd is door de illegale visvangst en John Harrison vertelt spannende verhalen over schepen die vroeger Kaap Hoorn probeerden te ronden. Als schrijver van reisverhalen geeft hij in een workshop enkele tips om een boeiend verslag te schrijven. Ik heb duidelijk niet opgelet… Yan Verschueren maakt reclame voor de expeditie naar het Siberische Kamchatka, waar heel wat beren te zien zijn, die Asteria later dit jaar organiseert.

Tussendoor staan er nog enkele films op het programma, zoals Plein Sud, over de oprichting van de Koning Boudewijnbasis en de animatiefilm Happy Feet, die ik maar aan me voorbij laat gaan. Dixie Dansercoer vertelt over zijn toekomstige plannen en een fotowedstrijd, georganiseerd door Sebastiaan, zorgt voor veel ambiance.

We krijgen ook een rondleiding in de buik van het schip: de machinekamers. Indrukwekkend allemaal, maar als technische nitwit heb ik er niet veel van begrepen. Kans om ons te vervelen krijgen we dus duidelijk niet. Jammer alleen dat we Kaap Hoorn niet te zien krijgen. Van de Chileense autoriteiten moeten we een afstand van 12 mijl respecteren en door de mist is de beroemde rots helemaal niet te zien.

Het stormweer in de Drake zijn we voorgebleven en zo komen we op 3 februari om 14 uur al aan in het Beaglekanaal. We kunnen echter niet verder varen, want onze loods komt, zoals afgesproken, pas om 2 uur 's nachts. Dus ligt de Polar Star twaalf uur lang voor anker. Omdat het Beaglekanaal een betwiste grens vormt tussen Chili en Argentinië, mogen we met de zodiacs niet naar een van de oevers varen. Spijtig, want het is prachtig en warm zomerweer. Maar tegen de avond aan begint de wind aan te wakkeren en krijgen we toch nog een helse storm van windsnelheden van 12 beaufort te verwerken. De kapitein moet het schip voortdurend bijsturen opdat het anker niet over de bodem zou slepen. Gelukkig zitten we min of meer in beschermd water en kunnen de golven in het kanaal niet tot volle ontwikkeling komen. Hoewel het schip behoorlijk op en neer danst en een aantal dekken voor alle veiligheid afgesloten worden, valt alles uiteindelijk toch mee. Maar wat zijn we blij dat we niet meer in de Drake vertoeven.

Storm in het Beaglekanaal
(foto: Jeroen François)

We nemen afscheid van de bemanning en de expeditieleiders, poseren voor de groepsfoto en beginnen in te pakken.

Afscheid van de expeditiecrew
(foto: Jeroen François)

's Nachts gidst de loods ons verder het kanaal door en 's morgen komen we terug in Ushuaia aan. Om 11 uur stappen we in de bus naar de luchthaven om de volgende dag rond 18u30 uur uitgeput maar voldaan in Zaventem te landen.

We komen opnieuw in Ushuaia aan
(foto: Jeroen François)

De Asteria Antarctica-expeditie 2008 "In het spoor van de Belgica" was een fantastische reis. Het weer zat niet altijd mee, maar dat is ook Antarctica. We hebben eilanden betreden die normale cruises niet aandoen, de sfeer aan boord was prima, evenals het eten. De ganse reis was prima georganiseerd door Asteria Expeditions.

In vergelijking met mijn vorige Antarcticareis viel op dat het deze keer warmer was. Nu was het wel een maand later (in 2001 bezocht ik het Antarctische Schiereiland einde december), maar toch. Ik zag deze keer een pak minder sneeuw, minder ijsbergen en bevroren zee. In 2001 was de Lemaire Channel bijvoorbeeld volledig dichtgevroren. Een bewijs van de opwarming van deze regio?

Voor mij was deze expeditiecruise een beetje als 'coming home'. Twee weken lang voelde ik me enorm goed in mijn vel. Geen last van zorgen, stress, gezondheidsproblemen. Het was met andere woorden een onvergetelijke expeditie die me nog lang zal bijblijven.

Wie belangstelling heeft om zelf eens zo'n expeditie naar Antarctica mee te maken, kan terecht op de website van Asteria Expeditions.

terug naar overzicht reisverhalen