Pagina 1 2
3 4
5 6
7 8
9 10
Drake Passage en Beagle
Channel
(1 tot 4 februari 2008)
De reis terug naar Ushuaia duurt langer dan de heenreis.
Geen wonder, want we moeten meer dan vier breedtegraden
meer overbruggen. De Drake Passage is opnieuw rustig. Van
zeeziek worden ben ik gelukkig tijdens deze reis gespaard
gebleven. De landingen zijn voorbij. Wat rest zijn een aantal
lezingen. Damon Stanwell-Smith vertelt ons over zijn werk
als duiker en marien bioloog op de Britse basis Signy (South
Orkney Islands). Megan Tierney heeft het over robben
en Mick Brown over de geschiedenis van de navigatie op zee.
James Lowen sensibiliseert ons voor de bescherming van de
albatros
die bedreigd is door de illegale visvangst en John Harrison
vertelt spannende verhalen over schepen die vroeger Kaap
Hoorn probeerden te ronden. Als schrijver van reisverhalen
geeft hij in een workshop enkele tips om een boeiend verslag
te schrijven. Ik heb duidelijk niet opgelet… Yan Verschueren
maakt reclame voor de expeditie naar het Siberische Kamchatka,
waar heel wat beren te zien zijn, die Asteria later dit
jaar organiseert.
Tussendoor staan er nog enkele films op het programma,
zoals Plein Sud, over de oprichting van de Koning
Boudewijnbasis en de animatiefilm Happy Feet,
die ik maar aan me voorbij laat gaan. Dixie Dansercoer vertelt
over zijn toekomstige plannen en een fotowedstrijd, georganiseerd
door Sebastiaan, zorgt voor veel ambiance.
We krijgen ook een rondleiding in de buik van het schip:
de machinekamers. Indrukwekkend allemaal, maar als technische
nitwit heb ik er niet veel van begrepen. Kans om ons te
vervelen krijgen we dus duidelijk niet. Jammer alleen dat
we Kaap Hoorn niet te zien krijgen. Van de Chileense autoriteiten
moeten we een afstand van 12 mijl respecteren en door de
mist is de beroemde rots helemaal niet te zien.
Het stormweer in de Drake zijn we voorgebleven en zo komen
we op 3 februari om 14 uur al aan in het Beaglekanaal. We
kunnen echter niet verder varen, want onze loods komt, zoals
afgesproken, pas om 2 uur 's nachts. Dus ligt de Polar Star
twaalf uur lang voor anker. Omdat het Beaglekanaal een betwiste
grens vormt tussen Chili en Argentinië, mogen we met
de zodiacs niet naar een van de oevers varen. Spijtig, want
het is prachtig en warm zomerweer. Maar tegen de avond aan
begint de wind aan te wakkeren en krijgen we toch nog een
helse storm van windsnelheden van 12 beaufort te verwerken.
De kapitein moet het schip voortdurend bijsturen opdat het
anker niet over de bodem zou slepen. Gelukkig zitten we
min of meer in beschermd water en kunnen de golven in het
kanaal niet tot volle ontwikkeling komen. Hoewel het schip
behoorlijk op en neer danst en een aantal dekken voor alle
veiligheid afgesloten worden, valt alles uiteindelijk toch
mee. Maar wat zijn we blij dat we niet meer in de Drake
vertoeven.
Storm in het Beaglekanaal
(foto: Jeroen François)
We nemen afscheid van de bemanning en de expeditieleiders,
poseren voor de groepsfoto en beginnen in te pakken.
Afscheid van de expeditiecrew
(foto: Jeroen François)
's Nachts gidst de loods ons verder het kanaal door en
's morgen komen we terug in Ushuaia aan. Om 11 uur stappen
we in de bus naar de luchthaven om de volgende dag rond
18u30 uur uitgeput maar voldaan in Zaventem te landen.
We komen opnieuw in
Ushuaia aan
(foto: Jeroen François)
De Asteria Antarctica-expeditie 2008 "In het spoor
van de Belgica" was een fantastische reis. Het weer
zat niet altijd mee, maar dat is ook Antarctica. We hebben
eilanden betreden die normale cruises niet aandoen, de sfeer
aan boord was prima, evenals het eten. De ganse reis was
prima georganiseerd door Asteria Expeditions.
In vergelijking met mijn vorige Antarcticareis viel op
dat het deze keer warmer was. Nu was het wel een maand later
(in 2001 bezocht ik het Antarctische Schiereiland einde
december), maar toch. Ik zag deze keer een pak minder sneeuw,
minder ijsbergen en bevroren zee. In 2001 was de Lemaire
Channel bijvoorbeeld volledig dichtgevroren. Een bewijs
van de opwarming van deze regio?
Voor mij was deze expeditiecruise een beetje als 'coming
home'. Twee weken lang voelde ik me enorm goed in mijn vel.
Geen last van zorgen, stress, gezondheidsproblemen. Het
was met andere woorden een onvergetelijke expeditie die
me nog lang zal bijblijven.
Wie belangstelling heeft om zelf eens zo'n expeditie
naar Antarctica mee te maken, kan terecht op de website
van Asteria Expeditions.
terug
naar overzicht reisverhalen
|