Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Gand Island en Danco Island
(29 januari 2008)

De stroppendragers zijn vanmorgen in hun element. Want vandaag landen we op 'hun' eiland. Nog nooit bezochten toeristen het kleine Gand Island (64° 24,2’ zuiderbreedte en 62° 48,5’ westerlengte). Het valt op dat er plots zoveel geboren en getogen Gentenaars aan boord waren. We zullen het maar geloven zeker?

Gentenaars op Gand Island
(foto: Jeroen François)

Maar trots mogen ze er zeker op zijn, want Gand Island blijkt het mooiste eiland te zijn dat we tot nu toe tijdens deze expeditie bezochten. Dat de zon weer van de partij is, speelt natuurlijk ook mee. Niet dat er veel dierenleven te zien is - veel vogels, vooral Antarctische aalscholvers en zuidpooljagers, maar ook een paar Antarctische pelsrobben en enkele kinbandpinguïns. Maar de ganse omgeving maakt een grote indruk op iedereen.

Antarctische pelsrob op Gand Island
(foto: Jeroen François)

Zuidpooljager op Gand Island
(foto: Jeroen François)

Bernard de Gerlache was trouwens de eerste die aan land mocht gaan. Het is 'dankzij' de opwarming van de aarde dat we aan land kunnen gaan. Tot voor kort was het eiland volledig bedekt met ijs, maar een deel is weggesmolten waardoor er een strandje is vrijgekomen.

In de zodiac vertelt natuurkenner Simon Cook ons dat er ooit pinguïns van twee meter hoog bestonden. In de buurt zijn er fossielen van teruggevonden. Pinguïns vinden hun oorsprong in wat nu Nieuw-Zeeland is. De vogels vonden hun voedsel zonder hun vleugels te moeten gebruiken, en door de evolutie verloren ze hun vliegcapaciteit. Door de platentektoniek geraakte een groot deel van de pinguïns in Antarctica terecht. Maar al snel werd het de reuzenpinguïns duidelijk dat ze nooit voldoende voedsel konden vinden voor hun al even uit de kluiten gewassen kuikens. Enkel de kleinere pinguïns bleven leven. Gelukkig maar. Het bezoeken van eilanden zou heel wat gevaarlijker zijn met zulke opgeschoten dieren die hun ei of kuikens met hun vervaarlijke bek verdedigen tegen die lilliputters van mensen...

Rond de middag nemen we afscheid van de Euronav, die terug richting Ushuaia vaart en ergens in maart, of was het nu mei, in Oostende zal aankomen. Dixie Dansercoer en enkele van zijn expeditieleden blijven evenwel aan boord van de Polar Star.

Onze volgende landing is Danco Island (64° 44' zuiderbreedte en 62° 36' westerlengte). Een populaire bestemming, samen met het nabijgelegen Cuverville Island, want wanneer we via het Errerakanaal het eiland naderen zien we in de verte twee andere cruiseschepen vertrekken: Le Diamant en Clipper Adventure.

Danco Island is genoemd naar Mechelaar Emile Danco. Hij was wetenschapper aan boord van de Belgica, maar stierf op 5 juni 1898, dus tijdens de poolnacht, aan een hartkwaal. Er is ook een gebied op het continent naar hem genoemd: Danco Coast.

Wanneer we er aan land gaan, heeft de zon zich opnieuw verscholen achter een dik wolkendek. Daar valt deze keer geen regen uit, maar sneeuw. Dit houdt ons niet tegen om een steile, met keien bedekte heuvel te beklimmen om er een kolonie ezelspinguïns te bezoeken. De eieren zijn allang uitgebroed, zodat we vele kuikens zien.

Twee ezelspinguïns op Danco Island
(foto: Jeroen François)

Ezelspinguïn met kuikens
(foto: Jeroen François)

Ezelspinguïn voedt kuikens
(foto: Jeroen François)

Aan het water laveren tientallen zuidpoolkippen behendig tussen de pinguïns op zoek naar iets eetbaars. Hoewel het steeds harder begint te sneeuwen, doen we nog een zodiaccruise tussen enkele indrukwekkende ijsbergen. Zodiacbestuurder Danny Edmunds legt na een tijdje de motor stil en we genieten van de haast volledige stilte die Antarctica te bieden heeft. We horen enkel het geklots van het water tegen de ijsbergen en het geroep van de pinguïns in de verte. Heerlijk!

Zuidpoolkip
(foto: Jeroen François)

Een aantal brengt de nacht door op het vasteland in tenten nabij de Argentijnse onderzoeksbasis Almirante Brown (64° 53’ zuiderbreedte en 62° 52’ westerlengte). Anderen maken een zodiaccruise in Paradise Bay (Skontorp Cove). Ik besluit binnen te blijven. Paradise Bay zag ik in 2001 al bij prachtig weer. Nu is het mistig en sneeuwt het nog steeds, zodat er van dit paradijselijke oord niet veel te zien is. Achteraf gezien een foute keuze misschien, want later hoor ik dat een jonge dwergvinvis naar een van de zodiacs kwam gezwommen. De opvarenden konden het nieuwsgierige dier zelfs aanraken. Iemand filmde het hele gebeuren en het filmpje werd later aan iedereen getoond.

Volgende pagina >>

terug naar overzicht reisverhalen