Pagina 1 2 3
4 5
6 7
8 9
10
Ushuaia
(24 januari 2008)
Het zijn twee drukke weken geweest. Maar in deze korte
tijd heb ik alles wat ik voor de reis nodig heb bijeen kunnen
krijgen. De buren zorgen voor de kat, waarmee de grootste
zorg ook al van de baan is. En zo sta ik op 22 januari rond
17 uur op de luchthaven van Zaventem, klaar voor een hele
lange reis. Plots wordt me een tuinkabouter in de armen
geworpen. De eerste kennis met de meest bijzondere medereiziger.
Jerome
Angus Graham III is in tegenstelling tot mezelf wel
een globetrotter. Hij is al overal in de wereld geweest
en reist nu, als eerste tuinkabouter ooit, mee naar Antarctica.
Een cameraploeg van het Duitse ZDF is speciaal naar de luchthaven
gekomen om zijn vertrek te filmen. Jerome is de mascotte
van de Asteria Antarctica-expeditie 2008 "In het spoor
van de Belgica".
Jerome Angus Graham
III
(foto: Jeroen François)
Na een vliegtuigreis van 18 uur (via Madrid en Buenos Aires)
en, wachttijden inbegrepen, zowat 27 uur onderweg te zijn
geweest, bereiken we eindelijk Ushuaia. We hebben het einde
van de wereld bereikt, maar dat is voor ons nog niet ver
genoeg. Want morgen gaan we aan boord van de Polar Star
die ons naar het ijzige paradijs genaamd Antarctica zal
brengen. Maar daarvoor moeten we eerst door een natte en
woelige hel: de Drake Passage.
Uitrusten na die marathonvlucht doen we in het wat afgelegen,
gloednieuwe hotel Yamanas, vlak aan het Beaglekanaal, die
de meest zuidelijke stad ter wereld verbindt met de Drake.
Yamanas verwijst naar het Yahganvolk dat vroeger in Vuurland
woonde. Ze werden ook Kano-indianen genoemd omdat ze veel
tijd op zee doorbrachten. Ze namen zelfs hun vuren mee.
Deze vuren gaf Vuurland zijn naam, toen de Portugese zeevaarder
Ferdinand Magelhaen in november 1520 dit gebied aandeed
en in de mist talloze vuren zag branden. Het kanomotief
vind je overal terug in het hotel, tot aan de zeepbakjes
toe.
Het kabbelende water van het Beaglekanaal
(foto: Jeroen François)
Ik maak nader kennis met de twee mannen met wie ik de komende
weken mijn kajuit op het schip zal delen. Etienne is een
praatvaar die al zowat de ganse wereld heeft gezien. Antarctica
is het enige continent dat hij nog niet betreden heeft.
Paul is een filatelist, die meer dan duizend omslagen bij
heeft om te laten afstempelen in Antarctica. Voor hem is
het zijn tweede reis naar het Antarctische Schiereiland.
Hotel Yamanas
(foto: Jeroen François)
Ushuaia is de laatste jaren, vooral door het Antarctica-toerisme,
erg gegroeid en telt nu zo'n 60.000 inwoners. Het indrukwekkende
zicht op de met sneeuw bedekte bergen, de Cerro Martial,
wordt almaar meer verpest door lelijke nieuwbouw. Maar wie
zijn wij, Belgen, die van ruimtelijke ordening nog nooit
hebben gehoord, om daar iets over te zeggen.
Rond deze tijd van het jaar bedraagt de temperatuur in
Ushuaia normaal gezien ongeveer 15 graden. Maar het kwik
gaat vlot over de twintig graden wanneer we ons naar de
nieuwe wandelboulevard in het centrum van de stad begeven.
Karel De Gucht zal het graag horen, want vandaag geven we
het imago van België een zetje. We zijn getuige van
de inhuldiging van het standbeeld van poolreiziger Adrien
de Gerlache en dit in het bijzijn van onder meer de
kleinzoon van Adrien, Bernard de Gerlache de Gomery, die
ons trouwens de ganse Antarcticareis zal vergezellen, initiatiefnemers
Herman Hannon, stichter van Asteria Expeditions, en Jozef
Verlinden, biograaf van de Gerlache, en de Hasseltse beeldhouwer
Jos Carmans. Het was eigenlijk de bedoeling dat een Argentijnse
ontdekkingsreiziger, José María Sobral genaamd,
de eer zou krijgen om als eerste de boulevard luister te
geven. Hij maakte deel uit van de Antarctica-expeditie van
de Zweed Otto
Nordenskjöld in 1901. Maar het beeld van de Gerlache
was nu eenmaal sneller klaar.
Standbeeld van Adrien
de Gerlache
(foto: Jeroen François)
Het monument is 2,60 meter hoog en weegt 1,5 ton. Het borstbeeld
in brons van Adrien de Gerlache staat op een sokkel van
Carara-marmer, waarop in vier talen (Engels, Spaans, Nederlands
en Frans) een korte tekst staat over de poolreiziger.
Na toespraken van Bernard de Gerlache, Herman Hannon, Jozef
Verlinden en de pas verkozen burgemeester van Ushuaia, Frederico
Sciurano, ondergaan we het Argentijnse volkslied, dat zowat
vijftig strofen moet tellen en door alle Argentijnen uit
volle borst wordt meegezongen. De Brabançonne
is een triestige synthesizerversie, meegemompeld door twee
van de bijna honderd aanwezige Belgen.
Toespraken van Herman
Hannon (links), Jozef Verlinden (midden)
en Bernard de Gerlache (rechts)
(foto's: Jeroen François)
Beeldhouwer Jos Carmans
naast zijn creatie
(foto: Jeroen François)
In het Museo Maritimo de Ushuaia krijgen we een receptie
aangeboden en bezoeken we de permanente tentoonstelling
over Adrien de Gerlache en zijn Belgica-expeditie.
Het museum was vroeger een gevangenis. Iedere cel bevat
nu foto's, documenten, replica's van schepen die de maritieme
geschiedenis van Argentinië in beeld bregen. Maar het
museum heeft ook aandacht voor de Antarctica-expedities
van Adrien
de Gerlache, Jean-Baptiste
Charcot en andere poolavonturiers die meer dan honderd
jaar geleden vanuit Ushuaia naar Antarctica vertrokken.
Muurschildering in
het centrum van Ushuaia
(foto: Jeroen François)
We wandelen nog een paar uurtjes rond in Ushuaia. De stad
zelf heeft niet zoveel te bieden. De lange winkelstraat
richt zich bijna uitsluitend tot de Antarcticatoerist. Veel
eet- en drinkgelegenheden en souvenirwinkels dus. Om 16
uur gaan we eindelijk aan boord van de Polar Star.
Ik slaap in een kajuit voor drie personen. De gemeenschappelijke
badkamer moeten we met zes personen delen. Maar uiteindelijk
zal dit allemaal nog wel meevallen.
Volgende
pagina >>
terug
naar overzicht reisverhalen
|
