Asteria-cruise naar Antarctica
"In het spoor van de Belgica"
Editie 2009

Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11

Zomer zonder zwemmen

Het zware rollen en stampen van het schip afgelopen nacht is hét gespreksonderwerp aan de ontbijttafel. Weinig van gemerkt, ik sliep als een roos. Door de storm is een landing op Hannah Point uitgesloten en wijken we uit naar Half Moon Beach (62° 35' Zuid - 59° 54' West). De sikkelvormige landtong ligt gevangen tussen de Eilanden Livingston en Greenwich. We landen midden in een zoo van skua's of Arctische jagers, pinguïns en ander gevogelte. Het is uitkijken waar je wandelt tussen de pelsrobben die duidelijk genieten van de uitlopers van de felle zomerzon. Net zoals de Argentijnen trouwens, die aan hun laatste weken toe zijn in hun bescheiden zomerbasis Teniente Camara. De vlag wappert aan de mast, dus zijn ze thuis. Het moment om de eerste lading kaartjes te laten stempelen.

Ik sla lunch over. Te hoge golven. Drie uren later navigeert de Polar Star traag door de ondiepe en nauwelijks 150 meter brede mond van Deception Eiland, Neptunes Bellows (62° 58' Zuid - 60° 38' West). De verzonken krater bood de perfecte beschutting voor een haven, een walvisstation en de filmploeg van David Attenborough die hier begin jaren negentig de grootste kinbandpinguïnkolonie ter wereld kwam filmen voor de documentaire Life in the Freezer.

De verzonken krater van Deception Island bood de perfecte beschutting voor een haven en walvisstation
(© Yan Verschueren)

Niet te geloven dat hier 20 jaar lang tienduizenden walvissen werden afgeslacht, uitgebeend en verwerkt tot olie. Een walmende fabriek met wel duizend man, verstopt in de krater van een Antarctische vulkaan. De stank was niet te harden. Walvisolie was begin 20ste eeuw een kostbaar goedje en werd gebruikt als brandstof voor verlichting of grondstof voor margarine. 'Gegeerd door Zwitserse horlogemakers', weet Mick, onze Ierse zeebioloog. 'De olie behoudt zijn smerende eigenschappen immers ook bij vrieskoude.

Onderonsje tussen skua's of Arctische jagers
(© Yan Verschueren)

Vandaag de dag is Whalers Bay een groot openluchtmuseum waarin artefacten van de walvisindustrie als wrakhout verspreid liggen op of onder de metersdikke modderlaag. Net geen veertig jaar geleden liet de vulkaan de laatste keer van zich horen.

Archeologische site Whalers Bay
(© Yan Verschueren)

Of niet? Want bij laag water spuwen thermische bronnen nog altijd hete stoom. Wie in de buurt ervan een poeltje graaft, kan languit genieten van een deugddoend ploeterbad. Nu niet. Het is vloed. Zes doorgewinterde mannen laten het niet aan hun hart komen en nemen een duik in het ijskoude water. Hoogtijd voor een opkikker: warme choco met rum.

Johan Van Praet
19 februari 2009

Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11

terug naar het overzicht