Asteria-cruise naar Antarctica
"In het spoor van de Belgica"
Editie 2009

Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11

Zachte kennismaking met de Drake Passage

Het ontbijt smaakt. Tegen alle verwachtingen in loopt de eetkamer behoorlijk vol. Het is bewolkt, 7° Celsius en zo goed als windstil: 6 knopen, een zuchtje naar Antarctische normen. Maar dat kan snel omslaan. Het ene moment zit alles potdicht, tien minuten later zie je mijlenver. Reuzenalbatrossen zweven sierlijk langszij. Ornitholoog Mick leert ons de verschillende soorten onderscheiden. De vogelaars aan boord speuren naar details. Ik vind ze vooral majestueus. Sommige albatrossen blijven jaren op zee en leggen in een etmaal soms tot 2.000 kilometer af. Daar kan onze ijsbreker een punt aan zuigen.

Reuzenalbatrossen met een vleugelspanwijdte tot 3,8 meter volgen even ons schip
om daarna opnieuw achter de golven te verdwijnen
(© Yan Verschueren)

Morgen rond de middag laten we de 800 kilometer woeste zee van Drake Passage achter ons. Forse windsnelheden en golven tot tien meter hoog zijn er bijna dagelijkse kost. Op de bodem van 's werelds meest turbulente zeestraat liggen honderdvijftig scheepswrakken en tweeduizend doden. Niet te verwonderen dat de oversteek een kwalijke reputatie heeft bij zeelieden: 'Onder de 50 graden zuiderbreedte geldt geen wet, onder de 60 graden is er geen god.' Veiligheidsofficier Dariusz Zarwalski raadt het af om op een buitendek te gaan tijdens stormweer. 'Binnen tellen de scheepsgangen honderden meters reling om je aan vast te houden. Gebruik ze! En grijp een deur altijd vast bij de klink, nooit aan de rand. Door een bruuske rol van het schip kan ze plots dichtklappen.'

Alle voorzorgsmaatregelen ten spijt maakt Drake Passage tijdens onze oversteek zijn reputatie niet waar. 'Een zeldzame zachte kennismaking met de poort naar Zuidelijke Oceaan', grapt expeditieleidster Hannah Lawson de onrust weg. Op enkele stoere uitzonderingen na halen mijn medereizigers opgelucht adem. In één ruk door herdopen we de gevreesde Drake Passage tot Lake Passage.

Iedereen mag op de brug zijn stuurmanskunsten bijschaven
(© Yan Verschueren)

Het had veel erger kunnen zijn. Onze tot passagiersschip omgebouwde ijsbreker is speciaal ontworpen om door bevroren wateren te ploegen. Hij beschikt dus niet over stabilisatoren onder aan de romp. Die zouden een vlotte doorgang alleen maar belemmeren. Tijdens een normale stormachtige oversteek rolt en stampt de Polar Star zich een weg door metershoge golven en blijven de ontbijttafels zo goed als leeg. Nu ligt de maag van hooguit een tiental passagiers in de knoop.

Met een snelheid van 13 knopen of zo'n 20 kilometer per uur stomen we richting de Zuid-Shetlandeilanden, de noordelijkste archipel voor het Antarctische vasteland. 'Als de rugwind aanhoudt, bereiken we met uren voorsprong ons eerste doel', vertelt Jerry Malapad, derde officier. Ik buig me over de zeekaarten op de brug en samen met Ludovic bereken we dat we morgen omstreeks 14 uur kunnen ankeren bij Eiland Penguin. Jerry houdt onze stuurmanskunsten in het oog. Zeven van de negen officieren zijn Polen. Sinds hun land geen eigen vloot meer heeft, zoeken de Poolse zeelui het verder van huis. De overige 37 bemanningsleden zijn vooral Filipijnen. Ze blijven gemiddeld 9 maanden aan boord en werken 7 op 7. Weer of geen weer.

Omstreeks 18 uur passeren we de Antarctische Convergentie, de natuurlijke grens waar de koude poolwateren onder het warmere water uit het noorden duiken. De hoop groeit dat we een stuk dieper dan voorzien kunnen doorstoten in de Weddellzee. Die is dit jaar uitzonderlijk ijsvrij waardoor we misschien kunnen landen op Snow Hill Eiland, op zoek naar de overwinteringhut van Otto Nordenskjold. Met een flinke dosis geluk spotten we misschien nog een eenzame keizerpinguïn. Ondertussen weten de vogelaars aan boord niet waar eerst naar kijken. Gisterenavond al kregen ze in avant-première de scheervlucht van de wenkbrauwalbatros, keizersaalscholver, subantarctische stern en noordelijke reuzenstormvogel. En de eerste kolonies Magelhaen-pinguïns. Groepjes peale's dolfijnen aan stuurboord rondden het faunaplaatje af.

Johan Van Praet
15 februari 2009

Pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11

terug naar het overzicht