Keizersaalscholver
Wetenschappelijke naam: Phalacrocorax atriceps
Engelstalige naam: Imperial Shag, Heard Shag, Heard Island Cormorant, Blue-eyed Cormorant, Imperial Cormorant, Blue-eyed Shag
Aantal: Naar schatting tussen 340.000 en 1,4 miljoen vogels.
Beschermingsstatus: Veilig (IUCN, 2012)
Waar te vinden: Het zuidelijke deel van Zuid-Amerika, de Falklandeilanden, de Prince Edward-eilanden, Iles Crozet, Head Island en Macquarie Island.
Spanwijdte: 124 cm
Lengte: 75 cm
Gewicht: 1,8 - 3,5 kg
Uiterlijke kenmerken: De keizersaalscholver heeft een zwarte rug en vleugels. De buik en de onderkant van de kop zijn wit. De poten zijn paarsachtig. Hij heeft een grote witte vlek op zijn rug die alleen maar zichtbaar is als hij vliegt. In het broedseizoen ontwikkelt hij een felle kobaltblauwe oogring en een geeloranje uitwas aan de basis van zijn snavel.
Keizersaalscholver (foto: Liam Quinn)
Voortplanting: De broedkolonies zijn meestal nogal klein, maar kunnen niettemin honderden paren herbergen. Kolonies worden vaak gedeeld met andere zeevogels, zoals rotsspringers, Magelhaenaalscholvers en wenkbrauwalbatrossen. Keizersaalscholvers leggen 2 tot 4 eieren in oktober/november in een nest gemaakt van zeewier en gras dat samengehouden wordt met modder en uitwerpselen. Na 28 dagen zijn de eieren uitgebroed.
Voedsel: Kleine vissoorten, schaaldieren, pijlinktvis en op de zeebodem levende ongewervelde dieren.
Bedreigingen: Zuidpooljagers en zuidpoolkippen gaan aan de haal met kuikens en eieren. Door de relatief kleine populaties zijn ze erg gevoelig voor vervuiling en klimaatverandering, maar ook voor hevige stormen.
Weetjes:
- In het koude klimaat waarin ze leven, spreiden ze hun vleugels niet na een duikpartij, zoals vele vogels wel doen in gematigde en tropische gebieden. Het binnenverenkleed van keizersaalscholvers is extra dik.
- Keizersaalscholvers zoeken hun voedsel in groep. Vaak zwemmen en duiken ze synchroon.
Meer info:
|
